หลายวันมานี้ เรานั่งพึมพำฮัมเพลงรักเก่าของค่ายเบเกอรี่ ค่ายเพลงอัลเทอเนทีฟที่โด่งดังมากๆ ในยุค 90s (และยังคงถูกฟังซ้ำๆ จนถึงทุกวันนี้) ตอนนั้นมีนักร้องอินดี้มากมายได้แจ้งเกิด และชื่อของบอย โกสิยพงษ์ ก็ถูกบันทึกในหน้าประวัติศาสตร์สำคัญของวงการเพลงไทยในฐานะผู้สร้างค่ายเพลงเบเกอรี่ให้เป็นตำนาน

แต่อีกหนึ่งบอยที่เรายังจดจำเขาได้จนถึงทุกวันนี้ คือ “บอย-ตรัย ภูมิรัตน” นักร้อง นักแต่งเพลงลุคอบอุ่นมากความสามารถที่ฝากผลงานเพลงรักทั้งสุขและเศร้าไว้มากมาย เช่น ‘พื้นที่เล็กๆ’, ‘ผูกพัน’ รวมไปถึงเพลงที่แต่งให้นักร้องคนอื่นอย่าง ‘รักไม่ได้’ ของกรูฟไรเดอร์ หรือ ‘นาฬิกาเรือนเก่า’ ของนักร้องสาวมาดเซอร์ ปาล์มมี่ ที่ทุกเพลงยังคงติดหูเรา

ล่าสุดกับซิงเกิ้ลใหม่ ‘ไม่ได้หรอก’ ที่ปล่อยออกมาเมื่อเดือนที่แล้วนั้นทำเราสะดุดหูมากกว่าทุกครั้ง เพราะหนนี้บอยร่วมงานกับ ก้อ-ณฐพล ศรีจอมขวัญ แต่งเพลงน่ารักใส่จังหวะอิเล็กทรอนิกส์ แล้วให้แอน-ธิติมา ประทุมทิพย์ สลัดภาพลักษณ์เดิมๆ ทิ้งไป จนเราอดใจไม่ไหวที่จะนัดมานั่งคุยให้รู้กันไปเลยว่าบอยตรัยจะเปลี่ยนแนวจริงๆ ใช่ไหม?

ซิงเกิ้ลล่าสุด “ไม่ได้หรอก”

เพลงนี้เป็นเพลงอารมณ์ดีครับ ให้จังหวะเหมือนการเต้นรำ สบายๆ สดใส เนื้อหาก็พูดถึงคนที่กำลังมีความรักแล้วไม่อยากเก็บความรู้สึกนี้ไว้ ทำไมต้องแอบรัก เลยอยากตะโกนบอกให้โลกรู้ จุดประสงค์คือเราอยากลองทำและชวนน้องแอนมาร้อง รู้กันอยู่ว่าเค้าร้องเพลงเพราะมาก เลยอยากเปลี่ยนเค้าให้เป็นอีกมุมมองนึงไปเลย เพราะผมก็ยังไม่เคยเห็นเค้าร้องเพลงแบบนี้
 

เปลี่ยนจากเจ้าพ่อเพลงรักมาเป็นเพลงแดนซ์

มันเป็นโปรเจกต์ theBOYKOR ร่วมกับพี่ก้อ-ณฐพลครับ ทำเพลงพิเศษขึ้นมาจากสองนักแต่งเพลงสายโปรดิวเซอร์ ชัดเจนเลยคือผมจะเขียนเนื้อเพลง ส่วนก้อจะเรียบเรียง ซึ่งผมไม่ทิ้งแนวเดิมหรอกครับ แค่อยากลองทำเพลงหลายๆ แบบ แล้วมันก็ไม่ได้อิเล็กทรอนิกส์ไปหมดทุกเพลง แล้วแต่ไอเดียของแต่ละเพลงมากกว่าว่าจะออกมาในโทนไหน แนวเพลงในอัลบั้มจะวาไรตี้อยู่แล้ว แล้วแต่ว่าจะปรับโจทย์ให้เป็นยังไง แต่อย่างแนวอิเล็คทรอนิกส์พี่ก้อเค้าถนัดอยู่แล้ว มันเป็นลมหายใจของเค้าเลยแหละ
 

ความสนุกในการร่วมงานกับก้อ-ณฐพล

พี่ก้อเป็นมนุษย์มหัศจรรย์มาก เค้าเป็นคนตรงข้ามกับผมทุกอย่างเลย เหมือนที่บนปกอัลบั้มเป็นรูปหมีกับหุ่นยนต์ คือคนนึงอยู่ในป่า ส่วนอีกคนอยู่ในห้องทดลองวิทยาศาสตร์ แต่ว่าความตรงกันข้ามเนี่ย พอเรามาทำงานร่วมกันมันเลยท้าทายและสนุก เพราะเราได้แลกเปลี่ยนกันอย่างเต็มที่ เค้าไว้ใจในสิ่งเราเป็น เราก็ไว้ใจในสิ่งที่เค้าเป็น เพราะเราก็เป็นอย่างเค้าไม่ได้
 

คาแรกเตอร์เพลงของบอยตรัย

เวลาเขียนเพลง ผมจะชอบเขียนแบบมีคำถามแต่ไม่มีคำตอบ เพราะเราอยากจะให้คนที่ได้ร้องนึกเป็นเรื่องราวของเขาเอง ทุกเพลงมันก็จะมีคำว่า ‘ใช่ไหม’, ‘ได้ไหม’ เป็นคำถาม ให้เค้าตอบตัวเองแล้วก็อินไปกับเพลง อย่างเพลงที่ผมรักและคิดว่ามันใช่ที่สุดคือเพลง ‘พื้นที่เล็กๆ’ เป็นเพลงที่เป็นตัวเรามากที่สุดแล้ว
 

ทุกเพลงที่ออกมาคือเรื่องจริง

ทุกเพลงเราแต่งจากเรื่องจริง ชีวิตจริง เรารู้สึกกับเรื่องนั้นจริงๆ แล้วเขียนมันออกมา อย่างเพลง ‘ผูกพัน’ เป็นเพลงที่เราเอาความเศร้ามาเขียน ซึ่งส่วนมากเพลงก็จะเกี่ยวข้องกับทุกช่วงเวลาในชีวิตของเราอยู่แล้ว ผลงานเพลงก็คือการจดบันทึกชีวิตของเรา อย่างทุกวันนี้เรามีครอบครัวที่เป็นแรงจูงใจในการทำงาน การได้เห็นหน้าลูกทุกวันนี้เป็นพลังที่มหาศาลมาก
 

18 ปีกับสิ่งที่เปลี่ยนไปในวงการเพลง

ผมว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงมากๆ คือนวัตกรรมมากกว่า สิ่งที่นำพาเพลงไปถึงคนฟังมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตั้งแต่เทปมาจนถึงสิ่งที่จับต้องไม่ได้อย่าง MP3 หรือการฟังแบบ Streaming มันก็เปลี่ยนพฤติกรรมคนต่อไป เค้าจะไม่ได้ฟังเพลงในรูปแบบเดิม ไม่ได้ฟังทั้งอัลบั้ม หน้า A หน้า B แต่จะเลือกฟังแค่เพลงที่ชอบ แต่ที่ไม่เปลี่ยนแปลงเลบคือถ้าเพลงไหนมันโดนใจ เข้าถึงคนฟัง มันแทบไม่ต้องโปรโมทอะไรเลย เพลงที่ดีหรือที่ได้รับกระแสตอบรับดี มันมีเหตุผลอยู่ในตัวของมันจริงๆ
 

ประสบการณ์มากขึ้นคือสิ่งที่น่ากลัว

10 กว่าปีที่เราแต่งเพลงมา การมีประสบการณ์เยอะๆ เป็นเรื่องที่น่ากลัวนะ เพราะพอเรามีประสบการณ์เพิ่มมากขึ้น เราจะรู้ว่า อ๋อ…เดี๋ยวมันจะเป็นแบบนี้แน่เลย คือรู้ล่วงหน้าไปหมดแล้ว มันก็ไม่ตื่นเต้น เลยต้องลองหาอะไรใหม่ๆ ทำเสมอ อย่างเมื่อต้นปีผมมีโอกาสได้ทำเพลงละครเวทีเรื่องโหมโรงซึ่งเป็นครั้งแรกเลยที่มาลองทางนี้ รู้สึกว่ามันทำให้เรามีชีวิตชีวามากขึ้น เพราะฉะนั้นเราเลยพยายามคิดว่ายังทำไม่เป็นอยู่นะ ไปลองทำเพลงแนวที่ไม่เคยทำ ลองแหย่ขาไปในที่ที่ไม่เคยไป

ข่าวดีอีกเรื่องต่อจากโปรเจกต์พิเศษ theBOYKOR ที่บอยตรัยแง้มบอกกับเราไว้แล้วคืออัลบั้มเดี่ยวชุดที่ 3 ของเขากำลังจะปล่อยออกมาให้แฟนเพลงได้ฟังกันแล้วหลังจากต้องรอมากว่า 9 ปี