หญิงอินเดียผู้สูญเสียลูกสาว กลายเป็นแม่ให้เด็กหญิงกำพร้ากว่า 800 คน

ความเป็นแม่อาจไม่เพียงได้มาได้ด้วยการมีลูกเท่านั้น แต่การได้เลี้ยงดูเด็กสักคน คอยประคับประคองส่งเสริม และเฝ้ามองเขาเติบใหญ่ไปมีชีวิตที่ดี ก็ช่วยให้สัมผัสถึงความหมายอันลึกซึ้งของคำว่าแม่ได้เช่นกัน นี่คือสิ่งที่ด็อกเตอร์สโรชินี อการ์วัล หญิงชาวอินเดียได้สัมผัสและเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ในวันที่เธอสูญเสียลูกสาวไปจากอุบัติเหตุทางถนน จนเป็นแรงขับดันให้เธอรับเด็กหญิงกำพร้ามาดูแล

เมื่อกว่า 40 ปีที่แล้ว ด็อกเตอร์สโรชินีพาลูกสาวซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์ขับออกไปตามถนน แต่โชคร้ายเจอคนมักง่ายขับชนแล้วหนี ตัวเธอรอดชีวิตมาได้ แต่มาณิชา ลูกสาววัย 8 ขวบมีอันจากไป สโรชินีจมอยู่กับความโศกเศร้านี้อยู่แรมปี แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดคำถามขึ้นในใจ แม้จะโศกเศร้าแค่ไหนลูกสาวก็ไม่อาจฟื้นกลับมา แต่ข้างนอกนั้นต่างหากที่ยังมีเด็ก ๆ อีกมากมายที่โหยหาต้องการความรักจากแม่

ในปี 1985 ด็อกเตอร์สโรชินีนำเงินสะสมที่ได้จากค่าลิขสิทธิ์ในงานเขียนทั้งบทกวี เรื่องสั้น และนิยายของเธอ เปลี่ยนบ้านขนาด 3 ห้องนอนของเธอและสามีในเมืองลัคเนา รัฐอุตตรประเทศ ให้กลายเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กหญิงกำพร้า และตั้งชื่อว่า Manisha Mandir เช่นเดียวกับชื่อลูกสาวของเธอ

ลูกสาวคนแรกของพวกเขาคือเด็กหญิงตาบอดหูหนวกที่มารดาเลี้ยงเดี่ยวเสียชีวิตระหว่างทำคลอด ตามติดมาด้วย 2 เด็กหญิงวัยที่กำพร้าพ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ และหลังจากนั้นก็ตามมาด้วยเด็กหญิงอีกหลายรายที่สามีภรรยาทั้งคู่ช่วยมา ทั้งเด็กหญิงเร่ร่อนข้างถนน ถูกพาไปขายซ่อง ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง จนถึงจุดหนึ่งสโรชินีถึงกับแขวนเปลไว้ที่หน้าบ้านเพื่อให้พ่อแม่นำลูกสาวมาทิ้งเอาไว้ที่นี่ แทนที่จะทิ้งขว้างไว้ข้างทาง

เราเคยรับเด็กที่อายุเพียงแค่ 2 วันเข้ามา และในตอนนั้นฉันก็รู้สึกขึ้นมาจริง ๆ ว่าไม่จำเป็นเลยที่จะต้องคลอดลูกเพื่อที่จะได้เป็นแม่ เมื่อได้อุ้มทารกน้อย ๆ ไว้ในอ้อมแขน ความรู้สึกโหยหาการได้เป็นแม่ก็ถูกเติมเต็ม

นอกจากเลี้ยงลูกสาวทั้งหลายแล้ว ด็อกเตอร์สโรชินียังเชื่อว่าสิ่งสำคัญที่เธอต้องมอบให้เด็กหญิงเหล่านี้ให้ได้ นั่นก็คือ “การศึกษา” เธอเชื่อว่าวิชาความรู้เท่านั้นที่จะทำให้ลูก ๆ ของเธอเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เป็นผู้หญิงพร้อมด้วยความรู้ความสามารถ และดูแลตัวเองได้

นับตั้งแต่เปิดบ้านเพื่อรับเลี้ยงดูเด็กหญิงกำพร้า ด็อกเตอร์สโรชินีได้ย้ายบ้านอยู่หลายครั้ง จนในที่สุดก็สามารถหาบ้านที่มีพื้นที่กว้างขวางพอที่จะทำให้เธอจัดสรรบริเวณมาทำเป็นห้องสมุด ห้องคอมพิวเตอร์ ห้องทำงานฝีมือ มีลานสำหรับเล่นกีฬา และมีบริเวณให้วิ่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจได้ มีทุกอย่างเพียบพร้อมที่จะส่งเสริมให้เด็กคนหนึ่งเติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ

ลูกสาวหลายคนของด็อกเตอร์สโรชินีสามารถเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยที่ดี เรียนจนจบ มีหน้าที่การงานที่ดีทำ บ้างทำงานธนาคาร บ้างเป็นครู เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย บ้างก็แต่งงานออกไปในครอบครัวที่ดี และพวกเธอยังคงแวะเวียนกลับมาที่บ้านอันอบอุ่นหลังนี้ เพื่อดูว่ามีอะไรที่เธอพอจะช่วยเหลือน้อง ๆ ได้บ้างหรือไม่

จากวันแรกที่รับเด็กหญิงคนแรกมาดูแลจวบจนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 30 ปี ด็อกเตอร์สโรชินีก็ได้เลี้ยงดูแลลูกสาวมามากกว่า 800 คนแล้ว และด้วยวัย 80 ปีในตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าจะทำมันต่อได้อีกนานแค่ไหน แต่เธอก็มุ่งมั่นจะทำมันให้ดีต่อไปเท่าที่สุขภาพเอื้ออำนวย

ฉันเห็นลูกสาวของฉันในตัวเด็กหญิงทุกคนที่ฉันดูแล บางทีพระเจ้าอาจจะเอาตัวเธอไปเพื่อให้ฉันได้ดูแลเด็ก ๆ เหล่านี้ แต่ก็ต้องขอบคุณท่านที่มอบหนทางเก็บรักษาความทรงขอลูกสาวมาในวิธีที่ช่างมีความหมายมากมายเหลือเกิน

ที่มา: odditycentral, thebetterindia
ภาพ: manishamandir.org