ทหารหาญหลั่งน้ำตาอำลาสุนัขคู่ใจ ผูกพันจากสนามรบจนนาทีสุดท้ายของชีวิต

ความผูกพันอาลัยที่ยากจะบรรรยายระหว่างทหารอากาศหนุ่มและสุนัขทหารหน้าที่ตรวจหาวัตถุระเบิด ที่เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ยากและสหายคู่ใจผู้ภักดี กับชีวิตที่เคียงข้างกันตั้งแต่สนามรบจนกระทั่งวาระสุดท้ายที่จำต้องบอกลา แม้เข้มแข็งแค่ไหนก็ยังกลั้นน้ำตาไม่ได้

เส้นทางชีวิตของ “ไคล์ สมิธ” ทหารหนุ่มสังกัดทัพอากาศกองทัพสหรัฐฯ และเจ้า “บ็อดซ่า” สุนัขพันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ดที่ถูกฝึกให้ทำหน้าที่ตรวจหาวัตถุระเบิดและรับใช้กองทัพ ได้มาบรรจบกันครั้งแรกเมื่อปี 2012 และกลายเป็นสายสัมพันธ์ที่ผูกพันกันแนบแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ในทุก ๆ วันที่ได้ใช้เวลาด้วยกัน ในทุกสนามที่ต้องลงปฏิบัติการ ไม่ว่าจะเป็น 189 วันอันหนาวเหน็บที่คีร์กีซถาน สนามรบในอิรัก และคูเวต ทุกที่ที่ไคล์อยู่ย่อมมีเจ้าบ็อดซ่าอยู่ข้างกาย ในยามพักรบก็ยิ่งเป็นช่วงเวลาดี ๆ ที่ไตล์กับบ็อดซ่าได้คลุกคลีอยู่ด้วยกัน ยิ่งได้เรียนรู้กันก็ยิ่งผูกพันเอ็นดููเจ้าสี่ขาตัวนี้ที่ทั้งใจเย็นและขี้เล่นด้วยในเวลาเดียวกัน

กระทั่งถึงเวลาที่บ็อดซ่าต้องเกษียณ ไคล์ก็ไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะรับมันมาเลี้ยงในฐานะสัตว์เลี้ยงแสนรักคู่ใจ

“พอได้มาอยู่บ้านมันยิ่งเชื่องขึ้นกว่าเดิมซะอีก บ็อดซ่าตามติดผมไปทุกที่เลย มันจะเอาหน้ามาซบที่นอนคอยบอกกู๊ดไนท์ผมทุกคืน”

แต่เวลาแห่งความสุขก็สะดุดลง ในปี 2016 บ็อดซ่าป่วยด้วยโรคไขสันหลังเสื่อม ซึ่งอาการของโรคจะทรุดลงเรื่อย ๆ และยังไม่มีทางรักษา บ็อดซ่าเริ่มยืนไม่ไหว มันเดินน้อยลง ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ การขับถ่ายกลายเป็นเรื่องยากลำบากขึ้นทุกที

และแล้วอาการเจ็บป่วยที่ทรุดลงเรื่อย ๆ ทำให้ไคล์จำต้องตัดสินใจในสิ่งที่ทรมานใจคนเลี้ยงสัตว์มากที่สุด นั่นคือช่วยให้บ็อดซ่าหลุดพ้นจากความเจ็บปวดและจากไปอย่างไม่ทรมาน…

ที่คลินิกสัตวแพทย์ในเมืองเอลพาโซ รัฐเทกซัส ไคล์ประคองเจ้าบ็อดซ่านอนลงกับพื้น โอบกอดมันไว้ห้วงเวลาสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกัน เมื่อยาเริ่มออกฤทธิ์ บ็อดซ่าค่อย ๆ หลับใหล และจากไปด้วยอาการสงบ ทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มเล็ก ๆ ให้ไคล์สัมผัสได้ว่ามันไม่ทรมานอีกต่อไปแล้ว

ร่างแน่นิ่งของบ็อดซ่าได้รับการคลุมด้วยธงอย่างสมเกียรติเยี่ยงผู้รับใช้ชาติ และที่ตรงนั้น ไคล์ซบหน้าลงกับสุนัขที่เขารักที่สุด สะอึกสะอื้นร้องได้อย่างสุดกลั้น บ็อดซ่าไม่ได้อยู่กับเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ช่วงเวลาดี ๆ ที่ได้ใช้ร่วมกันมาจะยังคงอยู่ในความทรงจำไม่มีทางถูกลืมเลือน

ทุุกวันนี้เถ้ากระดูกของบ็อดซ่าถูกแบ่งไปเก็บไว้ที่บ้านของไคล์ แม้แต่ปลอกคอของมันเขาก็ห้อยไว้ดูต่างหน้าในรถ

“ผมจะไม่มีวันลืมว่ามันซื่อสัตย์ภักดีแค่ไหน บ็อดซ่าเสียสละยิ่งกว่าใคร ๆ ที่ผมเคยรู้จักมา มันทำสิ่งต่าง ๆ มากมายและทุกการกระทำนั้นเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม ผม…ยังคิดถึงมันอยู่ทุก ๆ วัน”

ที่มา: The DoDo