ข้อความจากใจสัตวแพทย์หัวใจสลายถึงเจ้าของที่พาสัตว์เลี้ยงมา Put to sleep

การ put to sleep หรือฉีดยาให้น้องหมาซึ่งเจ็บป่วยหนักหมดทางรักษาได้จากไปอย่างสงบ เป็นการตัดสินใจอันยากลำบากและเจ็บปวดหัวใจสำหรับคนเป็นเจ้าของ มันไม่มีทางเป็นทางเลือกแรกที่คนรักสัตว์นึกถึงยามเจ้าตูบของตนแก่ชราหรือเจ็บป่วยร้ายแรงขึ้นมา แต่อาจเป็นคำตอบสุดท้ายที่จำต้องเลือกขึ้นมาเพราะไม่อยากให้สหายแสนรักทนสภาพร่างกายป่วยโทรมอย่างเจ็บปวดทรมานอีกต่อไป

แต่ในห้วงความเจ็บปวดนี้มีเพียงผู้เป็นเจ้าของเท่านั้นที่ต้องเผชิญ เจ้าตูบก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน และคนที่ใกล้ชิดเจ้าตูบที่สุดในนาทีสุดท้ายของชีวิตอย่างสัตวแพทย์ก็สัมผัสความเจ็บปวดนั้นได้เป็นอย่างดี

ทวีตหนึ่งจากคนรักหมา @jessi_dietrich เล่าว่า เธอเคยถามสัตวแพทย์เจ้าประจำว่า สิ่งที่ยากที่สุดในอาชีพนี้คืออะไร

“งานที่ยากที่สุดคือตอนที่ต้องฉีดยาให้สัตว์เลี้ยงนั้นนอนหลับตลอดไป เพราะกว่า 90% ของผู้เป็นเจ้าของไม่อยากจะอยู่ในห้องเพื่อรับรู้ช่วงเวลาที่คุณหมอฉีดยาให้หมาของตัวเอง ห้วงเวลาสุดท้ายของน้องหมาเหล่านั้นจึงมักเป็นความตื่นตระหนก คอยแต่ชะเง้อมองหาเจ้าของตัวเองอยู่ร่ำไป”

Asked my vet what the hardest part was about his job &he said when he has to put an animal down 90% of owners don’t actually want to be in the room when he injects them so the animal’s last moments are usually them frantically looking around for their owners &tbh that broke me

— jessi dietrich (@jessi_dietrich) July 27, 2018

และมันยิ่งสอดคล้องกับโพสต์หนึ่งจากเฟซบุ๊กของโรพยาบาลสัตว์ Hillcrest Veterinary Hospital จากแอฟริกาใต้ ที่เป็นข้อความจาก “สัตวแพทย์ผู้ใจสลาย”

“เมื่อคุณเลี้ยงสัตว์อะไรสักตัว โดยส่วนใหญ่แล้วสัตว์เลี้ยงก็จะหมดอายุขัยตายไปก่อนคุณเสมอ ฉะนั้นเมื่อไรก็ตามที่คุณพาเขาไปหาหมอเพราะเลือกที่จะให้เขาจากไปอย่างไม่ทรมาน ผมอยากบอกอะไรให้คุณรู้ไว้สักอย่าง ว่าคุณน่ะคือโลกทั้งใบของเขาเลยรู้ไหม

สัตว์เลี้ยงอาจจะเป็นแค่ส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณ แต่สำหรับเขาแล้วคุณคือสิ่งเดียวที่เขามี การตัดสินใจแบบนี้มันยากเสมอ สำหรับเรามันย่อมทำใจลำบากที่ต้องสูญเสียสัตว์เลี้ยงที่รักไป แต่ได้โปรดเถอะผมขอวอน อย่าทิ้งเขาเอาไว้ให้เผชิญช่วงเวลานั้นอย่างเดียวดาย

อย่าปล่อยให้เขาเผชิญห้วงเวลาจากความเป็นสู่ความดับสูญในห้องสี่เหลี่ยมที่เขาไม่ชอบกับคนแปลกหน้าที่เขาไม่คุ้นเคย สิ่งที่พวกคุณควรตระหนักได้แต่กลับไม่ค่อยใครรู้ก็คือ พวกเขาสอดส่องชะเง้อมองหาแต่เจ้านายตลอดหลังถูกเอามาทิ้งไว้

มันไล่มองทุกใบหน้าที่เห็นในห้องเพื่อหวังว่าหนึ่งในนั้นจะเป็นใบหน้าของเจ้านายที่มันรักสุดหัวใจ มันไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมคุณถึงทิ้งมันไว้ในตอนที่ป่วย ไม่เข้าใจทำไมถึงทิ้งมันไว้ทั้งๆ ที่มันกำลังหวาดผวา แก่ชรา หรือกำลังจะตายเพราะว่าเป็นมะเร็ง มันไม่เข้าใจหรอก และพวกมันก็แค่ต้องการการปลอบโยนจากคุณเท่านั้นเอง

อย่ามัวอ่อนแอเพราะคิดว่าทำใจรับสถานการณ์นี้ไม่ไหว ลองคิดถึงหัวจิตหัวใจของมันตอนที่รู้ตัวว่าโดนเจ้าของทิ้งไปทั้งที่อยู่ในช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุด และกลับกลายเป็นเจ้าหน้าที่แปลกหน้าอย่างเราที่พยายามกันสุดความสามารถเพื่อปลอบประโลมพวกมัน กล่อมให้หายหวาดกลัว และคอยบอกว่าทำไมเจ้านายที่มันรักถึงไม่อาจอยู่กับมันตรงนี้”

จาก สัตวแพทย์ผู้ใจสลาย

ไม่ว่าในห้วงยามไหนของชีวิต ผู้เป็นเจ้าของก็คือโลกทั้งใบของสุนัขเสมอ และในยามที่รู้ว่าเจ้าของหายไป โลกทั้งใบของมันก็หยุดหมุนลงก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์เสียอีก

หากในท้ายที่สุดหลังต่อสู้กับความเจ็บป่วยของเจ้าตูบกันมาจนร่างกายมันไม่น่าทนรับต่อไปไหว และการ put to sleep ภายใต้ดุลยพินิจของแพทย์คือการตัดสินใจของคุณที่จะส่งให้น้องหมาที่รักหลับไปอย่างไม่เจ็บปวด ได้โปรดอยู่กับพวกมันจนสุดทางเถอะนะ…

ที่มา: Unilad
ภาพ: Jacob Ufkes / Unsplash