ชวนอ่าน 18 นวนิยายเข้ารอบ Long List ซีไรต์ ก่อนประกาศผล

แพรวสำนักพิมพ์ร่วมกับสำนักพิมพ์มติชน จัดงานเสวนา “อ่านก่อนซีไรต์” …18 นวนิยาย Long List ทำไมต้องรอแค่เล่มเดียว เพื่อส่งเสริมให้นักอ่านสนใจหาหนังสือที่เข้ารอบ Long List ของรางวัลซีไรต์มาอ่านให้มากขึ้น ไม่ใช่รออ่านเฉพาะเล่มที่ได้รับรางวัลชนะเลิศเท่านั้น เพราะหนังสือทุกเล่มล้วนมีเนื้อหาน่าสนใจและมีคุณค่าไม่แพ้กัน ถือเป็นปีแรกที่สำนักพิมพ์ได้ร่วมกันจัดกิจกรรมประชาสัมพันธ์ผลงานเข้ารอบ Long List ให้ทั่วถึงขึ้น

งานเสวนาจัดขึ้นเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม ที่ B2S เซ็นทรัลพระราม 9 โดยแบ่งการพูดคุยออกเป็น 2 ช่วง มีนักเขียนร่วมพูดคุยถึงแรงบันดาลใจในงานเขียนของตัวเอง 10 คน เจ้าของผลงานนวนิยาย 12 เล่มในรอบ Long List มีจรูญพร ปรปักษ์ประลัย นักวิจารณ์วรรณกรรม และฉัตรรวี เสนธนิสศักดิ์ เป็นพิธีกร

เริ่มต้นเสวนาช่วงที่ 1 จรูญพรกล่าวถึงประเด็นที่นวนิยายเข้ารอบซีไรต์ปีนี้เล่าถึงคล้ายๆ กันคือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ การเมือง เรื่องทางเพศ (sex) ปัจเจกชนและการค้นหาความจริง โดยมีผลงานหลายๆ เล่มที่เล่าถึงเนื้อหาที่เชื่อมโยงกัน มีตัวละครคล้ายคลึงกัน

นิธิ นิธิวีรกุล เจ้าของผลงาน “ดังนั้นจึงสิ้นสลาย” เล่าว่าตนเองได้แรงบันดาลใจจากเหตุการณ์วันที่ 22 พฤษภาคม 2557 จึงตั้งใจนำประวัติศาสตร์การเมืองไทยตั้งแต่ปี 2490 เรื่อยมาจนถึงปัจจุบันมาเล่าผ่านตัวละครในครอบครัวที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์การเมืองตลอดเวลา เพื่อให้เห็นว่าการเมืองกับเรื่องส่วนตัวของบุคคลนั้นแยกจากกันไม่ได้

ผลงาน “พันธุ์ไร้ราก” ของสุวิชานนท์ รัตนภิมล ผู้เขียนจับประเด็นการอพยพโยกย้ายที่อยู่ ไม่ว่าจะเป็นคนเมืองที่อยากไปใช้ชีวิตสงบๆ ในต่างจังหวัด หรือคนชนบทเจ้าของพื้นที่ซึ่งก็อพยพมาจากดินแดนอื่นเช่นกัน จนดูเหมือนมนุษย์ทุกคนต่างก็เป็นคนไร้รากที่จับต้นชนปลายมาอาศัยอยู่ร่วมกันในเมืองที่ขยายออกไปจนไม่สิ้นสุด

วิภาส ศรีทอง เจ้าของรางวัลซีไรต์ในปี 2555 จากผลงานเรื่อง “คนแคระ” ในปีนี้เขามีนวนิยายเข้ารอบถึง 2 เรื่อง คือ “หมาหัวคน” ที่อยากทดลองกลวิธีการเล่าแบบนักเขียนชาวไอริช Samuel Beckett แต่กลับกันโดยเล่าจากตัวละครสุนัขที่ค่อยๆ กลายเป็นคน ซึ่งเขียนยากมาก เพราะต้องไปศึกษากระบวนการคิดหรือพฤติกรรมของสุนัข ส่วนเรื่อง “หลงลบลืมสูญ” วิภาสกล่าวว่าเขาเขียนขึ้นเพื่อจัดการกับความทรงจำเกี่ยวกับเหยื่อการเมืองไทยที่สูญเสียไปมากมาย เช่น จากเหตุการณ์ราชประสงค์หรือตุลาคม 2519

มาถึง วีรพร นิติประภา นักเขียนหญิงได้เล่าถึงผลงาน “ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต” ว่าเป็นนิยายรักสามเส้าที่ได้แรงบันดาลใจจากการสูญเสียและเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิงของประเทศไทย โดยหวังว่าเมื่อนักอ่านมองเห็นการจากไปของคนรักแต่ละคน ก็น่าจะเข้าใจถึงความสูญเสียประชากรของประเทศนี้เช่นกัน

ปิดท้ายช่วงแรกที่จเด็จ กำจรเดช นักเขียนรางวัลซีไรต์จากเรื่องสั้น “แดดเช้าร้อนเกินกว่าจะจิบกาแฟ” เมื่อปี 2554 ที่ได้เข้าชิงรางวัลอีกครั้งในสาขานวนิยาย เล่าถึง “หรือเป็นเราที่สูญหาย” ว่าตั้งใจเขียนให้เป็นนวนิยายรักสะท้อนสภาพสังคมที่เกี่ยวกับการสูญหายไปของบุคคลบางกลุ่ม และหวังให้ประเด็นทางการเมืองเป็นแค่เรื่องรองๆ เท่านั้น
 

(จากซ้ายไปขวา: รัตนชัย มานะบุตร, เงาจันทร์, ผาด พาสิกรณ์, ปองวุฒิ รุจิระชาคร, ปราปต์)

ต่อการเสวนาช่วงที่ 2 เริ่มต้นที่ปราปต์ นักเขียนหนุ่มอายุน้อยแต่ได้เข้าชิงรางวัลในปีนี้ถึง 2 เล่มในแนวแนวสืบสวนสอบสวน ซึ่งเขาหยิบกลวิธีการเขียนวรรณคดีไทยสมัยก่อนมาใช้ อย่าง “นิราศมหรรณพ” ที่ได้แรงบันดาลใจจากนิราศเมืองแกลงของสุนทรภู่ หรือ “กาหลมหรทึก” ก็ใช้ ‘กลโคลง’ มาเล่าประกอบ โดยเห็นจากนวนิยาย “รหัสลับดาวินซี” ของแดน บราวน์ที่ใช้กลอนโบราณ จึงหยิบมาใช้บ้างและเปลี่ยนเป็นกลอนแบบไทยๆ

ส่วน “ประเทศเหนือจริง” ของปองวุฒิ รุจิระชาคร หยิบเอาความร่วมสมัยของคนในสังคมเมืองปัจจุบันที่นัดคุยงานในร้านกาแฟที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง ใช้โซเชียลเน็ตเวิร์กจับจ้องมองชีวิตของคนอื่นตลอดเวลามาใช้ ในเรื่องเล่าถึงตัวละครที่นอนไม่หลับและออกเดินไปทั่วเมืองในยามค่ำคืน จนเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติของสังคมนี้

“พลิ้วไปในพรายเวลา” ของผาด พาสิกรณ์ เป็นนวนิยายที่ผู้เขียนนำคาแรกเตอร์เพื่อนชาวต่างชาติซึ่งเป็นผู้หญิงเท่ๆ ใช้ชีวิตอย่างเสรี ออกไปเดินขบวนประท้วงมาเล่า โดยเรื่องนี้เริ่มเขียนเป็นภาษาอังกฤษก่อนเนื่องจากเขาใช้ชีวิตในต่างประเทศและไม่สามารถเขียนภาษาไทยได้ แล้วค่อยนำมาปรับเล่าใหม่เป็นภาษาไทย

เงาจันทร์ เจ้าของผลงาน “รักในรอยบาป” กล่าวว่าตัวเองสนใจเรื่องราวจิตใจภายในมนุษย์เป็นพิเศษ จึงหยิบประเด็นการตั้งท้องของนักเรียนในโรงเรียนที่เธอเป็นครูอยู่มาใช้ เล่าถึงความสัมพันธ์ของแม่ลูกที่บิดเบี้ยว ตัวนิยายถูกวิจารณ์ว่ามีเนื้อหาล่อแหลมและรุนแรง แต่เธอก็ยอมรับและกล่าวว่าเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในสังคม

ปิดท้ายเสวนาครั้งนี้ด้วยผลงาน “ลิงเปลือย” ของรัตนชัย มานะบุตร ที่เล่าถึงสังคมมนุษย์ที่แม้จะพัฒนาไปแค่ไหน แต่สันดานภายใต้จิตสำนึกก็ยังป่าเถื่อนไม่ต่างจากสัตว์อยู่

ในการพูดคุยยังมีประเด็นที่น่าสนใจเกี่ยวกับการจำกัดความถึง ‘วรรณกรรมสร้างสรรค์’ ว่าควรเป็นอย่างไร? นักเขียนทั้ง 10 คนได้แสดงมุมมองแตกต่างกัน บ้างบอกว่าควรเป็นเรื่องที่มีน้ำเสียงชัดเจนของผู้เขียน เล่าด้วยกลวิธีที่แตกต่างไม่ซ้ำใคร เป็นเรื่องเล่าที่อ่านแล้วให้ความหวังกับชีวิตหรือสร้างคำตอบให้กับสังคม ไปจนถึงการกล่าวว่าเราไม่ควรยึดติดอยู่กับนิยามของหนังสือแต่ละประเภท เพราะต่างก็มีคุณค่าขึ้นอยู่กับรสนิยมของนักอ่านว่าสนใจเนื้อหาแนวไหน

อย่างไรก็ตาม ขอให้ทุกคนเริ่มเปิดใจอ่าน ดีกว่าจะกลัวกับเนื้อหาหรือความหนาของหนังสือเล่มนั้นๆ
 

(ภาพ: MatichonBook)
 

สำหรับนวนิยายที่เข้ารอบ Long List S.E.A Write Award ปีนี้ มีดังนี้
1. กาหลมหรทึก : ปราปต์, แพรวสำนักพิมพ์
2. จุงกิง เซ็กซ์เพรส : อนุสรณ์ ติปยานนท์, แพรวสำนักพิมพ์
3. จุติ : อุทิศ เหมะมูล, สำนักพิมพ์จุติ
4. ดังนั้นจึงสิ้นสลาย : นิธิ นิธิวีรกุล, สำนักพิมพ์สมมติ
5. นิราศมหรรณพ : ปราปต์, แพรวสำนักพิมพ์
6. เนรเทศ : ภู กระดาษ, สำนักพิมพ์มติชน
7. ประเทศเหนือจริง : ปองวุฒิ รุจิระชาคร, แพรวสำนักพิมพ์
8. พลิ้วไปในพรายเวลา : ผาด พาสิกรณ์, แพรวสำนักพิมพ์
9. พันธุ์ไร้ราก : สุวิชานนท์ รัตนภิมล, สำนักพิมพ์รูปจันทร์
10. พิพิธภัณฑ์เสียง : จิรัฏฐ์ ประเสริฐทรัพย์, สำนักพิมพ์ SALMONBOOKS
11. รักในรอยบาป : เงาจันทร์, แพรวสำนักพิมพ์
12. ลิงเปลือย : รัตนชัย มานะบุตร, สำนักพิมพ์ผจญภัย
13. สวนโลก : เรวัตร์ พันธุ์พิพัฒน์, สำนักพิมพ์ Way of Book
14. สายรุ้งกลางซากผุกร่อน : มาโนช พรหมสิงห์, สำนักพิมพ์ Way of Book
15. ไส้เดือนตาบอดในเขาวงกต : วีรพร นิติประภา, สำนักพิมพ์มติชน
16. หมาหัวคน : วิภาส ศรีทอง, สำนักพิมพ์มติชน
17. หรือเป็นเราที่สูญหาย : จเด็จ กำจรเดช, สำนักพิมพ์ผจญภัย
18. หลงลบลืมสูญ : วิภาส ศรีทอง, สำนักพิมพ์สมมติ