ขณะที่กำลังก้าวไปข้างหน้าทุกๆ วัน เรามักเจอกับกระแสชวนให้หวนรำลึกถึงอดีตอยู่เสมอ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมรสนิยมแนววินเทจจึงยังดูสดใหม่ตลอดเวลา ทั้งที่จริงๆ แล้วมันคืออดีต และคำว่าวินเทจที่ว่าก็ไม่ได้จำกัดอยู่แค่แฟชั่นเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการใช้ชีวิตประจำวันอย่างการกินด้วย เคยสังเกตกันบ้างหรือเปล่าว่าร้านอาหารโบราณมักมีเสน่ห์อยู่ในตัว แม้จะเก่าทรุดโทรมแต่ก็ยังมีลูกค้าขาประจำแน่น และวันนี้กระแส Nostalgia ก็พัดพาเรามายังร้านโปรดของพ่อแม่สมัยหนุ่มสาวที่แค่มาถึงก็ได้กลิ่นหอมเตะจมูก “ที่นี่มีกลุ่มลูกค้าประจำอยู่ ลูกค้าใหม่ก็มีบ้าง แต่เมื่อก่อนคนรุ่นใหม่จะไม่เข้าร้าน จะมีก็แต่วัยกลางคนขึ้นไป แต่ตอนนี้มีเด็กๆ เข้ามามากขึ้น” ข้อสังเกตของสุทธิ สัมมาขันธ์ เจ้าของร้าน “ลิขิตไก่ย่าง” สาขาราชดำเนินทำให้เราเชื่อแล้วว่าไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่ถูกอิทธิพลของกระแสคิดถึงอดีตเล่นงาน   คุณสุทธิเล่าให้ฟังว่า ย้อนกลับไปเมื่อพ.ศ.…

คุณรู้จักเกี๊ยวทอดดีแค่ไหน? เกี๊ยวทอดเป็นของทานเล่นที่หาซื้อได้ง่าย ทำทานเองก็ง่าย รสชาติถูกปากทุกเพศทุกวัย แต่แปลกไหมที่เรากลับหาร้านเกี๊ยวทอดอร่อยจริงๆ ได้ไม่ง่ายเลย ยิ่งให้คิดถึงร้านเกี๊ยวทอดในดวงใจ เดาว่าหลายคนคงนึกออกแค่ไม่กี่ร้าน “เจ๊เจี่ย เย็นตาโฟ” เป็นร้านแรกที่เรานึกถึง และคิดว่าชาวสะพานเหลือง-พระรามสี่ก็คงคิดเหมือนกัน   เจ๊เจี่ยเปิดร้านแรกในซอยสว่างเมื่อ 40 ปีก่อน หลังอยู่ที่นั่นได้ประมาณ 10 ปีก็ย้ายมาปักหลักถาวรที่ปากซอยจอมสมบูรณ์ เดิมทีเป็นแค่โรงงานทำลูกชิ้นปลา-ฮือก้วย แต่เมื่อเห็นลู่ทางก็เปิดร้านก๋วยเตี๋ยวควบคู่ไปด้วยจนมีชื่อเสียงมาถึงปัจจุบัน หมวย-วลัยลักษณ์ ชุติวราภรณ์ ลูกสาวของเจ๊เจี่ย บอกเราว่าเกี๊ยวทอดร้านอื่นมักจะเสิร์ฟพร้อมน้ำจิ้ม 3 รส…

บางครั้งเราไม่ได้ต้องการตัวเลือกมากนัก โดยเฉพาะเวลาหิว นักจิตวิทยาบอกไว้ว่า การมีตัวเลือกเยอะเกินไปอาจนำไปสู่ความเครียดหรือการตัดสินใจที่ผิดพลาดได้ ซึ่งเราพิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วว่าเป็นความจริง หลังตระเวนหาร้านอาหารไทยอร่อยๆ สักร้านในย่านพระนครอยู่นานสองนานเพื่อฝากท้องตอนเที่ยง แต่ยิ่งเวียนหากลับยิ่งเวียนหัว ตัวเลือกร้านอาหารไทยดั้งเดิมนับร้อยในย่านนี้ทำให้ความสามารถในการตัดสินใจของเราลดลงอย่างน่าเป็นห่วง แปรผกผันกับระดับความเครียดและความ (โมโห) หิวที่กำลังพุ่งสูงอย่างต่อเนื่อง เราลัดเลาะรอบเกาะรัตนโกสินทร์​มาเรื่อยๆ จากถนนราชดำเนิน เข้าถนนดินสอ จนมาโผล่ที่ย่านสามแพร่ง ก่อนระดับความเครียดจะเล่นงานหนักขึ้น เราก็สะดุดเข้ากับร้านอาหารในห้องแถวโบราณ 2 ชั้นเล็กๆ ร้านหนึ่งบนถนนแพร่งภูธร ที่แม้จะเป็นร้านธรรมดา (ออกไปทางมอซอด้วยซ้ำ) แต่เราก็ตัดสินใจเลือกเข้าร้านนี้ด้วยเชื่อใจในป้ายชื่อร้านสีทอง สลักตัวอักษรสีแดงว่า “เสรี” อรณิชา…